Op naar Terschelling!

We varen 's ochtends zonder problemen de haven weer uit, en zetten koers naar buureiland Terschelling, het is koud en grijs. We zitten op het Stortemelk en merken de kracht van de Noordzee, daarna door het Schuitengat de boeien volgend en nog een rak makend om zo veel mogelijk te zeilen. 2 uurtjes later leggen we aan in de passantenhaven van Terschelling, er is nog plek genoeg dus we liggen prettig aan de steiger. De komende dagen zien we her en der gestapeld worden maar bij ons is dat niet het geval.

We maken meteen vriendjes met Bobby de buurhond. Wat een schatje. Matroos B. heeft vanavond een excursie een eind verderop op het wad en morgen willen we het hele eiland gaan ontdekken per fiets. Dus fietsen huren is de missie na aankomst. Het eiland heeft meer fietsen dan mensen denk ik. We rijden naar West en lopen daar een rondje door het dorp. Een tripje back to memory lane. Het is nog vroeg en we rijden naar strandtent de Walvis aan het groene strand voor een drankje. Het is Eb aan het worden en het strand is groot. De huifkarren komen langs en de zon laat zich ook zien. Jassen uit, wat een heerlijk weer. We gaan terug naar de boot en vanaf daar gaan de kinderen richting Midsland. De kapitein fietst gezellig mee naar de excursieplek en gaat daarna eten met de kinderen bij Frits. We fietsen de hele route over de waddendijk tussen alle schapen en jonge lammetjes door totaan Lies.

Als ik geen oesters vind neem ik een lammetje mee besluit ik. We zijn met een groep van 16 mensen + Sil de gids en ik leer een boel over het wad, de historie, en wat er leeft. Het is een mooi rondje door de prut 'loop vooral op je voorvoet, anders ben je je laarzen kwijt!' zegt de gids. En niet blijven staan want je komt echt niet meer los :).

De gids is ontzettend enthousiast, we proeven vanalles, van soorten zeewier, rauwe garnaal en uiteindelijk zoeken we allemaal een paar oesters die we op de dijk tussen de lammetjes met een glas lekkere wijn proeven.

In 15 minuten vanuit het water tot in je mond, veel verser kan het niet. Het smaakt prima! Het wordt donker en koud en iedereen gaat weer op pad. Ik pak de (elektrische, thank God) fiets en fiets de 10 kilometer richting de haven. Van het trappen krijg ik het weer warm maar ik weet niet meer hoe ik zitten of bewegen moet en mijn lijf protesteert als een malle ondanks alle extra pillen die ik al had geslikt. Maar, het was zo de moeite waard!!! De kapitein is me een stukje tegemoet gefietst, lief!, en daar is de haven alweer. We maken een plannetje voor de volgende dag, maar ik besluit af te haken, een hele dag fietsen gaat niet lukken. Tot we een ingeving krijgen, een elektrisch scootertje! We boeken online de 95 km range scooter (de laatste!) en we duiken ons bed in.